دلم گرفته از این روزها، دلم تنگ است

میان ما و رسیدن، هزار فرسنگ است

 

مرا گشایش چندین دریچه کافی نیست

هزار عرصه برای پریدنم تنگ است

 

اسیر خاکم و پرواز، سرنوشتم بود

فرو پریدن و در خاک بودنم ننگ است

 

چگونه سر کند اینجا ترانه ی خود را

دلی که با تپش عشق او هماهنگ است

 

هزار چشمه ی فریاد در دلم جوشید

چگونه راه بجوید که رو به رو سنگ است

 

مرا به زاویه ی باغ عشق مهمان کن

در این هزاره فقط عشق پاک و بی رنگ است

 

                                                                       سلمان هراتی