غذای حضرت ازون چیزاییه که نصیب هرکس نمیشه. منم شاید توی کل دوران زندگی سی و چندسالم فقط چهار یا پنج بار و اونم در حد چند قاشق برای تبرک خوردم. معمولا غذای حضرت رو ( که گفتم که مثل یک جواهر کمیابه) میاریم خونه (حالا حسابش را بکنید که یک پرس غذا از آشپزخونه ی حضرت گرفتید) و قاطی غذای معمولی خودمون می کنیم و کل فامیل را دعوت می کنیم و همه ازون میخورن (گفتم که ممکنه در کل که حساب بکنی نفری یک قاشق هم نرسه). اونقدر این غذا عزیزه که برای یک دونه برنجش هم سر و دست میشکنیم.

امسال هم متاسفانه این غذا نصیبمون نشد ولی الان دارم حاضر میشم برم نماز عید را حرم بخونم. بعد نماز مطمئنم که حداقل یک خرما از آقا بهمون میرسه. همون برای من کافیه و شفاییه بر تمام دردهای یک سالم. انشالله.

 

پ.ن. (بازم قسمت نشد، ولی نماز خیلی چسبید. خداروشکر)