ندانمت به حقيقت که در جهان به که ماني

جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جاني

 

به پاي خويشتن آيند عاشقان به کمندت

که هر که را تو بگيري ز خويشتن برهاني

 

مرا مپرس که چوني به هر صفت که تو خواهي

مرا مگوي که چه نامي به هر لقب که تو خواني

 

چنان به نظره اول ز شخص مي ببري دل

که باز مي نتواند گرفت نظره ثاني

 

تو پرده پيش گرفتي و ز اشتياق جمالت

ز پرده ها به درافتاد رازهاي نهاني

 

بر آتش تو نشستيم و دود شوق برآمد

تو ساعتي ننشستي که آتشي بنشاني

 

چو پيش خاطرم آيد خيال صورت خوبت

ندانمت که چه گويم ز اختلاف معاني

                                                              شیخ سخن