هر لحظه ای که در زندگانی انسانی بدون آگاهی به حکمت وجود خویش و بدون توجه به این که از کجا آمده و به کجا می رود سپری شود مرگ ابدی است.

بدون آشنایی جان انسانها با یکدیگر محال است حسن تفاهم مشترک واقعی میان آنان برقرار شود.

زندگی پیوسته باید در حال به وجود آمدن و به وجود آوردن باشد و الا باری است بر دوش انسان.

آن انسانی رشد یافته که انسان ها را اجزاء خود می داند. با سقوط هر یک از آن ها تباهیِ جزئی از خود را مشاهده می کند.

علم توأم با ایمان مرگ را به عنوان آغاز شکوفایی زندگی نوید می دهد.

ذکر خداوندی یعنی یک معلم و مربی الهی که شب و روز و در همه لحظات عمر با انسان است.

همواره با ناتوانی مبارزه کنید زیرا ناتوانی زنجیری است که شما را از تحرک باز می دارد